Kop in het zand

Wat is men eigenlijk bang. Bang voor de drukte, bang voor de fiets, bang voor de auto en bang voor het niets. Bang voor de leegte, bang voor het stil, bang dat je niet zal worden wat je wil.
Bang voor de toekomst, bang voor vandaag, bang voor het verleden, bang is dat een vraag?

Bang voor de realiteit. Mij durven aankijken en geloven wat ik zeg. Hardop benoemen wat ik denk, is dat nou even pech.
Pech voor men die het niet horen wil. Bang voor de leegte, bang voor het stil.

Bang voor je gedachten en bang voor de tijd.

Een voorbeeld:
Ik post een selfie op Facebook, waar ik lachend op sta. De likes stromen binnen, van de een vind ik het nog leuker dan van de ander.
Post ik een foto over depressie en het bijbehorende gala, waar ik onwijs tevreden over ben dat dit bestaat, hoor ik weinig.
Bang voor de waarheid?
Bang voor het verhaal?
Niet alles in het leven is een keuze en zal je overkomen. Niet alles is leuk en grappig. Niet alles is; hoe gaat het met jou? Goed hoor!

Maar inmiddels kan ik melden dat ik na een jaar intensieve therapie, medicatie en mijn eigen veerkracht ik bijna met 2 benen weer uit het dal ben. En dat ik bijna bovenop de geluksberg sta.
Ben je bang voor mijn verhaal? Dat is prima, steek je kop maar in het zand.
Vertel maar geen verhaaltjes, ik heb mijn eigen fantasieland.

Steek je kop in het zand en haal hem er uit. Het schijnt functioneel spel te heten, dus laat het kind in je eruit.

Niet al mijn glimlachen is even echt. Maar ik ben trots op mijzelf, wat jij er ook van zegt.